Χριστούγεννα στα Ελληνικά παιδικά περιοδικά

Ιστορικά χριστουγεννιάτικα εξώφυλλα περιοδικών και comics από την συλλογή μας και από το mycomics.gr του φιλου μου Κώστα και υιός.

Κοινοποιήστε το στο Facebook

Oρφανός ο Ιζνογκούντ απο το 2011

Ο Γάλλος σχεδιαστής Ζαν Ταμπαρί, που μαζί με το σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί είχαν δημιουργήσει έναν από τους διασημότερους και πιο αστείους «κακούς» στην ιστορία των κόμικ, τον βεζίρη Ιζνογκούντ, πέθανε το 2011  σε ηλικία 81 ετών.
Από το 1962 ο Ζαν Ταμπαρί σχεδίαζε τον Ιζνογκούντ, το ραδιούργο βεζίρη που «ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη» ανατρέποντας τον καλό χαλίφη της Βαγδάτης, σε συνεργασία με τον Γκοσινί, τον πατέρα του Αστερίξ και άλλων πολυδιαβασμένων ηρώων.
Μετά το θάνατο του Γκοσινί, το 1977, ο Ταμπαρί συνέχισε μόνος.
«Ο πατέρας μου υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο το 2004 και τον επόμενο χρόνο χήρεψε, γεγονός από το οποίο δεν συνήλθε", είπε η Μιριέλ Ταμπαρί-Ντιμά, που διευθύνει τις Εκδόσεις Ταμπαρί.
Ο Ζαν Ταμπαρί γεννήθηκε στη Στοκχόλμη στις 5 Μαρτίου 1930. Ξεκίνησε να δουλεύει ως σκιτσογράφος το 1956 στο περιοδικό Vaillant. Το 1958 δημιούργησε τον ήρωα Totoche και τους φίλους του ενώ δύο χρόνια αργότερα συνεργάστηκε με τον Γκοσινί στο κόμικ Valentin.
To 2004 ο Γάλλος σκηνοθέτης Πατρίκ Μπραουντέ γύρισε την ταινία «Ιζνογκούντ», στην οποία ο Μικαέλ Γιουν έπαιζε το σατανικό βεζίρη Ιζνογκούντ και ο Ζακ Βιγιερέ τον καλό χαλίφη Χαρούν ελ Πουσάχ.

Κοινοποιήστε το στο Facebook

Ο Τεντέν ...ήρωας ετών 85 χρονών

Ο Τεντέν είναι ήρωας της ομώνυμης σειράς κόμικς του Ερζέ (Herge).
Το πρωτο κόμικ ,Οι περιπέτειες του Τεν-τέν στη γη των Σοβιέτ,άρχισε να δημοσιεύεται στις 10 Ιανουαρίου του 1929 και τελειωσε την 1η Μαιου 1930 , στο παιδικό ένθετο Le Petit Vingtième της εφημερίδας Le XXe Siècle (20ος αιώνας).

Ο Τεντέν είναι ένας Βέλγος δημοσιογράφος, ο οποίος συνέχεια εμπλέκεται σε περίεργες και παράξενες περιπέτειες. Οι φίλοι και οι συνεργάτες του είναι οι ντετέκτιβς Ντιπόν και Ντιπόν, ο Καπετάνιος Χάντοκ, ο καθηγητής Τρύφων Τουρνεζόλ και ο πιστός του σκύλος Μιλού.
Σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα κόμικς παγκοσμίως, με περισσότερες από διακόσια εκατομμύρια πωλήσεις, ενώ έχει μεταφραστεί σε 58 γλώσσες. Έχουν κυκλοφορήσει συνολικά 24 τεύχη, το τελευταίο από τα οποία κυκλοφόρησε το 1983. Επίσης, έχουν γυριστεί τέσσερις κινηματογραφικές ταινίες.

Κοινοποιήστε το στο Facebook

Τιραμόλα

Ο Τιραμόλα είναι χαρακτήρας κόμικ. Πρωτοσχεδιάστηκε το 1952 σε σενάριο του Ρομπέρτο Ρέντσι και σχέδιο του Τζόρτζιο Ρεμπούφφι. Κυκλοφόρησε σε ομώνυμο περιοδικό. Το βασικό χαρακτηριστικό του ήρωα ήταν ότι το σώμα του ήταν φτιαγμένο από καουτσούκ, κι έτσι είχε τη δυνατότητα να εκτείνει τα μέλη του για πολλά μέτρα έως και χιλιόμετρα. Ο χαρακτήρας ήταν ένα απλό σχέδιο, με μαύρες γραμμές για σώμα, οβάλ πρόσωπο, έναν κύλινδρο για μύτη και ημίψηλο καπέλο.
Τα κόμικς του Τιραμόλα κυκλοφόρησαν στην Ιταλία για αρκετά χρόνια, και υπήρχαν στην αγορά μέχρι τη δεκαετία του '80. Στη δεκαετία του '90 το κόμικ έγινε ξανά της μόδας και κυκλοφόρησε από άλλες εκδόσεις, με νέες ιστορίες και μοντέρνο σχέδιο, χωρίς όμως επιτυχία.
Στην Ελλάδα το περιοδικό πρωτοκυκλοφόρησε το 1970, από τον εκδοτικό οίκο Καμπανά. Στο περιοδικό εμφανίζονταν εκτός από τον Τιραμόλα και άλλοι ήρωες, όπως οι Πέπο και Κάρλο, ο λύκος Πουγκατσώφ, ο ινδιάνος Καριμπού και ο υπερήρωας Μίστερ Ματζέστικ.

Κοινοποιήστε το στο Facebook

ΕΡΓΟΧΕΙΡΟ ...ο συνεργάτης κάθε νοικοκυράς

Κοινοποιήστε το στο Facebook

Στην εποχή της Μάσκας

ΤΟΥ ΤΖΙΜΜΥ ΚΟΡΙΝΗ
Δημοσίευση:ARTAPRESS 23-07-2010 - Τεύχος: Τεύχος 53 (Ιούλιος - Αύγουστος 2010)

Τυπώνονταν σε φτηνό χοντρό χαρτί από πολτό ξύλου και διαβάζονταν με λαχτάρα από χιλιάδες αναγνώστες.
Τα παιδιά τά έκρυβαν στις σχολικές τους τσάντες, κρυφά από γονείς και δασκάλους
και τα καλοκαίρια τά αντάλασσαν με τους φίλους τους.
Ήταν τα δημοφιλή, φτηνά περιοδικά Μάσκα, Μυστήριο με ήρωες που δρούσαν έξω από τα συνηθισμένα.
Tα «πολτοπεριοδικά» (pulp magazines), όπως έμελλε να γίνουν γνωστά όταν πέρασαν στη σφαίρα της...διασημότητας ήταν οι διάδοχοι των δεκαροφυλλάδων με τα αναγνώσματα του προπερασμένου αιώνα και των φτηνιάρικων αναγνωσμάτων των αρχών του περασμένου. Ξεκινώντας την σταδιοδρομία τους, ουσιαστικά, στη δεκαετία του 1890, έφτασαν στο ζενίθ της δημοτικότητάς τους στις δεκαετίες του 1920 και του 1930. Πωλούνταν στη φτηνότερη δυνατή τιμή (μια δεκάρα, όπως θα λέγαμε κάποτε) και πρόσφεραν στο αναγνωστικό κοινό όλες τις κατηγορίες της «μυθοπλασίας», όπως προτιμάμε να αποκαλούμε σήμερα όλα τα προερχόμενα από την φαντασία αναγνώσματα (τέως μυθιστορήματα και διηγήματα) – με άλλα λόγια ότι μπορούσε να διανοηθεί ο νους του ανθρώπου – ιδιαίτερα από τις αρχές του 1900 μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 1950. Στην πορεία τους, μάλιστα, δημιούργησαν μια τάξη συγγραφέων που αποκλειστική δουλειά τους ήταν να ικανοποιούν τις ανάγκες αυτών των περιοδικών για δράση και περιπέτεια, όπως αυτές υπαγορεύονταν από τους αναρίθμητους αναγνώστες τους, πολλές φορές χρησιμοποιώντας δεκάδες ψευδώνυμα.
Μπορούσε να τα αγοράσει ο ενδιαφερόμενος στις γωνίες των δρόμων, όπου έστηναν το μαγαζί τους οι υπαίθριοι εφημεριδοπώλες, και, αργότερα, όταν η διανομή των εντύπων οργανώθηκε καλύτερα, στα περίπτερα και τα πρακτορεία εφημερίδων και περιοδικών. Θα μπορούσαν δε να χαρακτηριστούν ως ένα είδος προβολής του λαϊκού αισθήματος, μιας προβολής που συνάρπαζε και ταυτόχρονα ψυχαγωγούσε, λόγω της ρεαλιστικής παραστατικότητας με την οποία ήσαν γραμμένες οι ιστορίες που τα γέμιζαν, ενώ, παράλληλα, δίδασκε το «καλό», δεδομένου ότι τα περισσότερα αναγνώσματα κατέληγαν στην καταδίκη του κακού και γενικά των αντικοινωνικών πράξεων. Ο λόγος της υπάρξεώς τους και της μεγάλης επιτυχίας τους ήταν η λαχτάρα του ανθρώπου, από τις πρώτες μέρες του ανθρώπινου γένους, να «πληροφορείται» τις περιπέτειες άλλων ανθρώπων που διέθεταν κάτι παραπάνω από εκείνον – είτε αυτό ήταν σωματική δύναμη, ή μυαλό και άσχετα αν ήσαν καλοί (τιμωροί), ή κακοί (ληστές, εγκληματίες). Επειδή δεν υπήρχαν έντυπα τότε, τις περιπέτειες αυτών των «υπερανθρώπων» τις πληροφορούνταν από το στόμα άλλων ανθρώπων που διέθεταν το χάρισμα του λόγου και μια κάποια υποκριτική ικανότητα και που αργότερα εξελίχτηκαν σε εξειδικευμένους αφηγητές. Αυτόν ακριβώς τον ρόλο των αφηγητών ανέλαβαν τα περιοδικά «παραλογοτεχνίας» στα πρώτα τους βήματα, δηλαδή την εξιστόρηση των περιπετειών (φανταστικών ή όχι) των διαφόρων ηρωϊκών μορφών της εποχής εκείνης - και τα πήγαν καλά, αν κρίνει κανένας από την εξέλιξή τους.
Tο «περιοδικό παραλογοτεχνίας» πήρε την οριστική και πολύ αποτελεσματική μορφή του στις ΗΠΑ, κατά το πρώτο τέταρτο του περασμένου αιώνα, ιδιαίτερα στις δεκαετίας ανάμεσα στους δύο παγκόσμιους πολέμους, με επικρατέστερα αναγνώσματα το αστυνομικό και το γουέστερν και λιγότερο επικρατέστερα το περιπετειώδες, το αισθηματικό και το ανάγνωσμα επιστημονικής φαντασίας. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι τα λαϊκά αυτά περιοδικά χρησίμεψαν σαν εφαλτήριο για την απογείωση της καριέρας πολλών μεγάλων ονομάτων της λεγόμενης «παραλογοτεχνίας» (Dashiell Hammett, Raymond Chandler, Erle Stanley Gardner κλπ), ενός χαρακτηρισμού που σήμερα αμφισβητείται, όλο και περισσότερο, από τους αρμόδιους ερευνητές και ιστορικούς, δεδομένου ότι πολλά «αστυνομικά» μυθιστορήματα έχουν αναχθεί σε αξιομνημόνευτη λογοτεχνία και πολλοί «λογοτέχνες» έχουν στραφεί στο αστυνομικό μυθιστόρημα.Το πρώτο τέτοιο «πολυπεριοδικό» ήταν το Golden Argossy που αργότερα μετονομάστηκε σε σκέτο Argossy και δημοσίευε λογιών-λογιών περιπετειώδη αναγνώσματα, κυρίως μυθοπλασία. Και το πρώτο περιοδικό που ασχολήθηκε αποκλειστικά με το «αστυνομικό μυθιστόρημα» (όρος που εσφαλμένα επικράτησε στην Ελλάδα) εκδόθηκε το 1915 και έφερε τον τίτλο Detective Story, η δε επιτυχία του ήταν τεράστια.
Ωστόσο, το περιοδικό που έμελλε να αλλάξει το ύφος και την ιδεολογία του αστυνομικού αναγνώσματος και να ορίσει τους «κανόνες του παιχνιδιού» εκδόθηκε το 1920 και έφερε τον τίτλο The Black Mask (Η Μαύρη Μάσκα) κι ήταν αυτό που έδωσε τη έμπνευση για την έκδοση του δικού μας θρυλικού πλέον περιοδικού Μάσκα. Το περιοδικό “Black Mask”, αφού βρήκε τον δρόμο του, άρχισε να δημοσιεύει μυθιστορήματα σε συνέχειες και διηγήματα γραμμένα γλαφυρά, σχεδόν κινηματογραφικά που, με τη βοήθεια παραστατικών σκίτσων πολύ ταλαντούχων εικονογράφων, ήσαν σε θέση να διεγείρουν τη φαντασία του αναγνώστη και να δημιουργούν τις εικόνες εκείνες που, αργότερα, ανέλαβε να δημιουργεί ο κινηματογράφος και πιο αργότερα η τηλεόραση, οι δυο «φονιάδες» του περιοδικού παραλογοτεχνίας. Το περιοδικό Μάσκα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1935, παράλληλα με το περιοδικό Μυστήριο που, σε όλες τις περιόδους του, υπήρξε πάντοτε μια όχι τόσο πετυχημένη απομίμηση της «Μάσκας». Δημοσίευε, δε, σε μετάφραση (και αργότερα σε μεταποίηση άλλων παρεμφερών περιπετειών και σε κατασκευή δήθεν «πρωτοτύπων» περιπετειών) τα αναγνώσματα εκείνα (με ήρωες τον Ντετέκτιβ Χ, τον Άνθρωπο Αράχνη, τον Πράκτορα 5 κλπ), που γέμιζαν τις σελίδες των αφάνταστα πετυχημένων αμερικάνικων περιοδικών του είδους, που η κυκλοφορία τους έφτανε τις 700.000 αντίτυπα, και που, μεταξύ του 1915 και του 1930, ξεπερνούσαν τα 250, αλλά και των ευρωπαϊκών φυλλάδων (με ήρωες τον Ράφλες, τον Αρσέν Λουπέν, τον Φαντομά, κλπ), έχοντας ως συνεργάτες αξιόλογους μεταφραστές και συγγραφείς της εποχής εκείνης. H «Μάσκα» έκανε πάλι την εμφάνισή της μετά τον πόλεμο με θέματα εμπνευσμένα από τον πόλεμο των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, αλλά και των κλασικών ηρώων της, με τους πράκτορες του ναζισμού και του άξονα.
Ήταν τόσο πετυχημένη κυκλοφοριακά η νέα έκδοση του πρώτου, όπως πολύ σωστά έχει χαρακτηριστεί, περιοδικού life style, που τυπωνόταν με τέσσερα χρώματα – πράγμα που αποτελούσε μεγάλη πολυτέλεια για ένα λαϊκό έντυπο. Λέγεται, μάλιστα, ότι οι τότε εκδότες του Αδελφοί Ρόδη κι ο εμπνευστής και διευθυντής της Απόστολος Μαγγανάρης, «θησαύρισαν». Όπως θησαύρισε και ο εντελώς άσχετος με τον χώρο άνθρωπος που, χρόνια αργότερα, εκμεταλλευόμενος κάποια οικονομική ανάγκη του Απόστολου Μαγγανάρη αγόρασε όλο το στοκ των τευχών της «Μάσκας» της Β’ Περιόδου, που δεν είχαν πουληθεί, προς 50 λεπτά το ένα, και τα κυκλοφόρησε πάλι στα περίπτερα προς 1.5. δραχμή το ένα. Η επιτυχία της «Μάσκας» στηρίχτηκε στις περιπέτειες ορισμένων επαναλαμβανόμενων ηρώων (συνταγή που ακολουθήθηκε αργότερα στις πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές Πέρι Μέϊσον, Κολόμπο, Χαβάη 5-0, Κότζακ, Στάρσκι εντ Χατς κλπ). H ανεπάρκεια περιπετειών των συγκεκριμένων ηρώων, ανάγκασε τη διεύθυνση του περιοδικού να καταφύγει στη «μεταποίηση» ή «κατασκευή» από τους τότε συνεργάτες της «Μάσκας», πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της ποιότητος και, αναπόφευκτα, την πτώση της κυκλοφορίας. Τελικά, η έκδοση διακόπηκε για μία ακόμη φορά.
Το 1955, όμως, η «Μάσκα» έκανε και πάλι την εμφάνισή της (Γ’ Περίοδος) στα περίπτερα συγκαταλέγοντας στο μεταφραστικό και συγγραφικό δυναμικό της τον 17χρονο τότε υπογράφοντα, που ήταν και ο υποκινητής της νέας εκδόσεως, δεδομένου ότι το γράψιμό του, σε συνδυασμό με το πάθος του και οι γνώσεις του για το είδος καθώς και η μεγάλη του συλλογή περιοδικών και βιβλίων «παραλογοτεχνίας», ενέπνευσαν στον Α.Μ. τον ενθουσιασμό και την αισιοδοξία για μια ακόμα απόπειρα επανεκδόσεως, με το βασικό επιχείρημα ότι υπήρχε ανάγκη για νέο αίμα στις τάξεις των ηρώων. Ο υπογράφων έδωσε προτεραιότητα στις περιπέτειες άλλων, πιο σύγχρονων, ηρώων της αστυνομικής λογοτεχνίας, με πρώτο και καλύτερο τον Λέμι Κόσιον, που οι ταινίες του εκείνη την εποχή έκαναν τους Έλληνες θεατές να στριμώχνονται στις συχνά αξιοθρήνητες κινηματογραφικές αίθουσες, γραμμή που συνέχισε και στο περιοδικό «Μυστήριο» όπου μεταπήδησε όταν ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τον μέντορά του. Λίγο αργότερα, για μία ακόμα φορά, η «Μάσκα» διέκοψε την έκδοσή της.
Το 1963 ο άνθρωπος που είχε θησαυρίσει κυκλοφορώντας ξανά τα παλιά τεύχη της μεταπολεμικής «Μάσκα», αποφάσισε να εκδώσει και πάλι το θρυλικό τώρα πλέον περιοδικό, δεδομένου ότι μαζί με τα «χρυσοφόρα» παλιά τεύχη είχε αγοράσει και τον τίτλο από τον Α. Μαγγανάρη που, μετά την διακοπή της 3ης περιόδου, θεωρούσε το περιοδικό του «τελειωμένη» υπόθεση. Τα πρώτα λίγα, ευτυχώς, τεύχη ακολούθησαν την παλιά συνταγή, με επαναλήψεις περιπετειών που είχαν δημοσιευτεί στην πρώτη και δεύτερη περίοδο, γραμμή που άλλαξε αμέσως μόλις ανέλαβε τη διεύθυνση ο υπογράφων που, πιστός στο δόγμα της εισαγωγής «νέου αίματος» στο «πάνθεον» των παλιών ηρώων της «Μάσκας», έδωσε έμφαση στους νεώτερους, πιο σύγχρονους και πιο «ορθόδοξους» ήρωες της αστυνομικής λογοτεχνίας (Έλερι Κουίν, Νίρο Γουόλφ, Σελ Σκοτ κ.α.).
Παρά τις διαμαρτυρίες των φανατικών αναγνωστών, που είχαν ταυτίσει τη «Μάσκα» με τις περιπέτειες όπου πρωταγωνιστούσαν ο «Ντετέκτιβ Χ», ο «Άνθρωπος Αράχνη», η «Νυχτερίδα» κ.α., η νέα γραμμή έγινε αποδεκτή κι αγαπήθηκε, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα να διαρκέσει η νέα έκδοση της «Μάσκας» 11 ολόκληρα χρόνια, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ (καμιά περίοδος δεν είχε διαρκέσει περισσότερα από 4 χρόνια) πουλώντας αρκετά τεύχη ώστε να είναι όχι μόνο βιώσιμο περιοδικό, αλλά και κερδοφόρο, ιδιαίτερα στο εξωτερικό όπου υπήρχαν μεγάλες ελληνικές παροικίες (Καναδάς, Ηνωμένες Πολιτείες, Νότια Αφρική, Αίγυπτος, Αυστραλία). Τελικά, όμως, το 1974 η έκδοση οδηγήθηκε σε διακοπή, όχι επειδή είχε πάψει να «πουλάει», αλλά επειδή προέκυψε σοβαρή διαφωνία μεταξύ του υπογράφοντος και του εκδότη, που δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα για ενδεχόμενη ανανέωση του περιοδικού - ανανέωση που πρότεινε σθεναρά ο υπογράφων και υπαγορευόταν από τις επερχόμενες αλλαγές στον τύπο.

Το 1998 ο υπογράφων έκανε άλλη μια απόπειρα, εκδίδοντας τη «Μάσκα του Τζίμμυ Κορίνη», σε εντελώς σύγχρονη μορφή, αλλά τούτη τη φορά σκόνταψε σε ένα μεγάλο εμπόδιο που λέγεται «πρακτόρευση». Ενώ είχε δημιουργηθεί δημοσιογραφικός «σάλος» για την επερχόμενη έκδοση από εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση και ραδιόφωνο, το πρώτο τεύχος δεν διανεμήθηκε στην ώρα του (ή κι αν διανεμήθηκε δεν διανεμήθηκε σωστά) με αποτέλεσμα να τηλεφωνούν οργισμένοι υποψήφιοι αναγνώστες στα γραφεία μας και να παραπονούνται ότι δεν μπορούσαν να βρουν πουθενά το αγαπημένο τους περιοδικό. Έχοντας μάθει το μάθημά του, ο υπογράφων προσπαθεί, τώρα, να κυκλοφορήσει τη «Μάσκα» στο Διαδίκτυο, σε μια (έστω, ηλεκτρονική) μορφή που θα συναρπάσει τους πάντοτε φανατικούς αναγνώστες της. Πράγμα που, τουλάχιστον κατά τη γνώμη του υπογράφοντος, σημαίνει ότι ο φάκελος «Μάσκα» δεν έχει κλείσει οριστικά – ακόμα!


*Ο Τζίμμυ Κορίνης είναι συγγραφέας των περιοδικών "Μάσκα" και "Μυστήριο"
www.maska.gr

Superman

Ο Σούπερμαν, (αγγλικά: Superman) είναι ενας φανταστικός χαρτινος ηρωας βιβλίων κόμικς. Δημιουργήθηκε από τους Τζο Σούστερ (Joe Shuster) και Τζέρι Σίγκελ (Jerry Siegel).
Η πρώτη εμφάνιση του Σούπερμαν έγινε στο τεύχος #1 του περιοδικού Action Comics το 1938 και θεωρείται ο πρώτος υπερήρωας. Η επιτυχία του ήταν πολύ μεγάλη γεγονός που ανάγκασε την εταιρεία National Comics που τον εξέδιδε (τωρα DC Comics) να κυκλοφορήσει σύντομα και δεύτερη σειρά με τον ήρωα και τίτλο Superman.

Επίσης η επιτυχία του οδήγησε στη δημιουργία και άλλων υπερηρώων από διάφορες εταιρείες και ξεκίνησε τη λεγόμενη χρυσή εποχή των κόμικς στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ιστορίες του έχουν μεταφερθεί πολλές φορές στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.

Κοινοποιήστε το στο Facebook

Dennis the menace ,Ντένης ο τρομερός

Σαν σήμερα πριν από εξήντα χρόνια(12/3/1951) ο Ντένις έκανε την παρθενική του εμφάνιση σε 16 εφημερίδες των Ηνωμένων Πολιτειών. Πριν γίνει κόμικς ήταν παιδάκι και μάλιστα πολύ άτακτο.

O γιος του  σκιτσογράφου  Hank Ketcham, ειναι ο χαρτινος ηρωας  Ντένης ,ο τρομερός ,που μεταφράστηκε σε 19 γλώσσες και ταξίδεψε σε...48 χώρες.
Ο πραγματικός Ντένις μεγάλωσε και η σχέση του με τον πατέρα του, που έκανε άλλους δυο γάμους και απέκτησε δύο ακόμη παιδιά , εξελίχθηκε πολύ άσχημα. Ο Ντένις απομακρύνθηκε-μετά το διαζύγιο-από τον πατέρα του διατηρώντας μια ελάχιστη και τυπική επαφή.
Μεγάλη όμως ήταν και η κινηματογραφική επιτυχία του Ντένις κυρίως με την πιο γνωστή μεταφορά του το 1993 από τον σκηνοθέτη Νίκ Κάστλ, με τον Γουόλτερ Ματάου στον ρόλο του κυρίου Τζορτζ Γουίλσον, ενός γκρινιάρη ηλικιωμένου γείτονα που ταλαιπωρείται από τον τρομερό Ντένις.
Ο σκιτσογράφος Χανκ Κέτσαμ έφυγε από τη ζωή στα 81 του χρόνια, λόγω καρδιακής ανεπάρκειας και επιπλοκών ενός καρκίνου. Από τα τέλη του 1994 είχε σταματήσει να σχεδιάζει ο ίδιος το περίφημο κόμικς και επέβλεπε μια ομάδα σχεδιαστών και συγγραφέων.

Κοινοποιήστε το στο Facebook

Πικρή ,μικρή μου αγάπη

Κοινοποιήστε το στο Facebook

ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ ΣΙΑ.........

Ο οξύθυμος Γαλάτης, «παιδί» των Ρενέ Γκοσινί (σενάριο) και Αλμπέρ Ουντερζό (σκίτσα).
«γεννήθηκε» στις 29 Οκτωβρίου 1959 και γραφτηκε στα γαλλικα.
Μετά τον θάνατο του Γκοσινί (1977) ο Ουντερζό συνεχίζει ως σήμερα τις ιστορίες με τους κατοίκους του Γαλατικού Χωριού που αντιστέκεται στους Ρωμαίους.Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ και οι λοιποί Γαλάτες που αντιστέκονται στο ζυγό των Ρωμαίων, κλείνουν φέτος τα 50 τους χρόνια.
Με αφορμή την επέτειο αυτή ο Αλ.Ουντερζό δημιούργησε ένα καινούργιο λεύκωμα με σύντομες ιστορίες του Αστερίξ, στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί 56 σελίδες με ανέκδοτα κόμικς.

Το λεύκωμα αυτό θα παρουσιαστεί και στην Αθήνα από τις εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ.
Στο Γαλλικό Ινστιτούτο διοργανώνεται από τις 22 Οκτωβρίου έκθεση αφιερωμένη στον διάσημο ήρωα.
Οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν μια εικαστική διαδρομή του Αστερίξ στην Ελλάδα, μέσα από εξώφυλλα, βινιέτες, βιβλία και ήρωες του σύμπαντος του Αστερίξ.
Με την ευκαιρία αυτή, Έλληνες και Γάλλοι σκιτσογράφοι θα συναντηθούν για να συζητήσουν το μέλλον των κόμικς.
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 21 Νοεμβρίου.
Στην Ελλάδα ο Αστερίξ πρωτοκυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας το 60 από τις εκδόσεις Σπανός. Το 1978 τα δικαιώματα απέκτησε η AΝGLO-HELLENIC AGENCY του Ψαρόπουλου η οποία κυκλοφόρησε σταδιακά όλα τα τότε υπάρχοντα άλμπουμ της σειράς. Από το 1989 οι ιστορίες του Αστερίξ κυκλοφορούν από τη Μαμούθ COMIX σε άλμπουμ των 50 περίπου σελίδων.

Μιά φορά και ενάν καιρό....της γιαγιάς τα παραμύθια

Μια έξυπνη σύνθεση από το mycomics.gr μας μεταφέρει σε χρόνους μακρινούς που τα παραμύθια ήταν η συντροφιά κάθε παιδιού που ή τα διάβαζε η γιαγιά του ή τα άκουγε από το ραδιόφωνο.

Κοινοποιήστε το στο Facebook

Xονδρός και Λιγνός

Σταν Λόρελ (Λιγνός) ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Αγγλου ηθοποιού Άρθουρ Στάνλεϋ Τζέφερσον (16 Ιουνίου 1890-23 Φεβρουαρίου 1965). Μαζί με τον Όλιβερ Χάρντι (Χονδρός)αποτέλεσαν ένα από τα διασημότερα κωμικά δίδυμα στην ιστορία του κινηματογράφου. Πριν γνωρίσει το Χάρντι είχε πρωταγωνιστήσει μόνος του σε περισσότερες από 50 ταινίες.
Ο αμερικανός ηθοποιός Όλιβερ Χάρντι (Oliver Hardy, 18 Ιανουαρίου 1892- 7 Αυγούστου 1957) ήταν το έτερο μισό του Λιγνού, Σταν Λόρελ.

Πριν γνωρίσει το Σταν Λόρελ, ο Νόρβελ Χάρντι, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, είχε παίξει σε περισσότερες από 250 ταινίες (Outwitting Dad, 1914 η πρώτη του ταινία). Έως το 1936, είχε διαταραχτεί η σχέση τους με τον επί χρόνια παραγωγό τους, το Χαλ Ρόουτς (η συνεργασία τους με τον τελευταίο λύθηκε το 1940). Ίδρυσαν δική τους εταιρεία, με την οποία γύρισαν 8 ταινίες ως το 1945. Η τελευταία κοινή του εμφάνιση με το Σταν Λόρελ έγινε το 1951, με την ταινία Atoll K ή Utopia, σε σκηνοθεσία Leo Joannon. Δύο αστεροειδείς, οι 2865 και 2866 ονομάστηκαν «Λόρελ» και «Χάρντι» στη μνήμη τους.

ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί γι'αυτή τη θρυλική έκδοση. Μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση και ανάλυση τους υπάρχει στο ένθετο απο την εφημερίδα Ελευθεροτυπία "Εννέα" τεύχος #36 Εκτός απο την πρώτη έκδοση της σειράς (την δεκαετία του '50) που ήταν και η πιο καλή (καλύτερη εκτύπωση, χαρτί, χρώματα, συνολική επιμέλεια) ακολούθησαν και άλλες με την τελευταία να ξεκίνησε πρίν μερικά χρόνια χωρίς όμως να ολοκληρωθεί. Εκτός απο ανατύπωση και μετάφραση της αμερικάνικης σειράς έγινε και παραγωγή εντόπιων ιστοριών με θέματα απο την μυθολογία και ιστορία της Ελλάδος. Είναι αμιγώς ελληνική παραγωγή σε όλα τα στάδια της δημιουργίας τους και πιστεύουμε ότι έχουν ιδιαίτερη καλλιτεχνική και ιστορική αξία και ίσως οι νεότεροι επισκέπτες του mycomics.gr να τα εκτιμήσουν. Παραθέτουμε εξώφυλλα αλλά και σελίδες απο το εσωτερικό όπου είναι δυνατό. Ένας επισκέπτης που δεν γνωρίζει τα Κλασσικά Εικονογραφημένα ίσως τα θεωρήσει ανούσιες και βαρετές παρελθοντολογίες. Είναι κόμικς και πρέπει να τα κρίνουμε και να αξιολογήσουμε σαν κόμικς έστω και αν οι ιστορίες τους είναι ιστορικά γεγονότα. Η προσπάθεια αυτή της ιστορικής πλέον εκδοτικής εταιρείας των αδελφών Πεχλιβανίδη αποτελεί πραγματικά τεράστια προσφορά στα ελληνικά κόμικς και στις ιστορικές εκδόσεις γενικότερα. Παρακαλούνται λοιπόν οι επισκέπτες με ανοιχτό μυαλό να ρίξουν μια ματιά, να τα γνωρίσουν και να συγκρίνουν αυτά τα κόμικς με τα σημερινά σε ποιοτικούς πλέον όρους. Αυτά τα πραγματικά Κλασσικά κόμικς είναι σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ!



ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ http://www.mycomics.gr/

ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ

ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ


Ένα από τα πιο μακρόβια "παιδικά" περιοδικά από Έλληνες δημιουργούς. Μαζί με τον "Μικρό Ήρωα" και τον "Γκαούρ-Ταρζάν" τα πιό πετυχημένα παραλογοτεχνικά δημιουργήματα.
Το αντίπαλο δέος του Μικρού Ήρωα, ο Τζιμ Άνταμς και η παρέα του πρωτοεκδόθηκαν το 1962 και άντεξαν μέχρι το Δεκέμβρη του 1991 συμπληρώνοντας 1468 !! τεύχη και πάνω από 30 χρόνια.
Η ιστορία απλή στη σύλληψη της. Οι περιπέτειες ενός Σερίφη στη άγρια δύση. Ιστορίες γουέστερν γνωστές μας από τον κινηματογράφο και τα Pulp Περιοδικά (Μάσκα - Μυστήριο).
Με μία διαφορά που ήταν όλα τα λεφτά. Ο Ήρωας (Δημήτρης Αδαμόπουλος ή Τζιμ Άνταμς) ήταν Ελληνόπουλο, από την Σπάρτη, 18 χρονων που βρέθηκε στη Άγρια Δύση ακολουθώντας τα βήματα του μακαρίτη Σερίφη πατέρα του. Νοσταλγία και αγάπη για την πατρίδα, γενναιότητα, Ελληνικό κουράγιο και εξυπνάδα έδωσαν τον ξεχωριστό τόνο στη σειρά και εξασφάλισαν την επιτυχία της.
Σύντροφοι του ήρωα μας 3 φιγούρες (Sidekick) που έδιναν το δικό τους χρώμα στη σειρά. Η αιώνια αγαπημένη Ντιάνα (βλ. Κατερίνα) ο χαζούλης γκαφατζής μεξικάνος Πεπίτο (βλ. Σπίθας) και ο Ινδιάνος Τσιπιρίπο.
Σαν δημιουργός παρουσιαζόνταν ο "Κώστας Φωτεινός" ψευδώνυμο με το οποίο συνυπέγραφαν ο συγγραφέας Πότης Στρατίκης και ο εικονογράφος Θέμος Ανδρεόπουλος. Εκδότης ο Κώστας Ραμπατζής. Σαν κόλπο εκδοτικό και για να πιάσουν το κοινό ο "Φωτεινός" αναφέρονταν ότι έκανε την "απόδοση" και μόνο στα Ελληνικά των ιστοριών. Ιστοριών που ήταν καταγεγραμμένες ανάμεσα στο θρύλο και την πραγματικότητα της άγριας δύσης.

Από διαφωνία των δημιουργών στις αρχές του '70 προέκυψαν άλλα δύο περιοδικά με τους ίδιους ήρωες. Όλα με πρώτο συνθετικό στο τίτλο το «Μικρός» τα Σερίφης – Καοϋμπόυ – Αρχηγός. Ο Σερίφης και ο Καοϋμπόυ δημοσίευαν καινούργιες ιστορίες ενώ ο Αρχηγός επανέκδιδε ιστορίες από το αρχείο. Κατά περιόδους κυκλοφόρησαν και άλλοι τίτλοι με τους ίδιους ήρωες σε μεγαλύτερα μεγέθη και πιο πολυσυλεκτική μορφή στις ιστορίες. Αυτά ήταν τα λεγόμενα Υπερτεύχη Μικρός Καουμπόυ στην αρχή και Ντιάνα στα τελευταία νούμερα.
ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ www.mycomics.gr

ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ

Πολλές φορές τα εξώφυλλα γράφουν ιστορία.
πολλοί συλλέκτες ασχολούνται με την συλλογή εξώφυλλων με σημαντικά πρόσωπα ή γεγονότα.
Οι ενδιαφερόμενοι ας στείλουν  e-mail  γιά περισσότερες πληροφορίες .