Ο Guignol είναι ο κύριος χαρακτήρας στο γαλλικό κουκλοθέατρο το οποίο φέρει το όνομά του.
Ο Laurent Mourguet (1795-1832) ,είναι ο δημιουργός του Guignol.Ξεκίνησε σαν γυρολόγος ,έγινε οδοντίατρος της εποχής βγάζοντας δόντια και για να προσελκύσει πελάτες ,έστησε μια μικρή σκηνή κουκλοθέατρου δίπλα στην καρεκλά του οδοντίατρου.
Στις πρώτες παραστάσεις του δανείστηκε τον Polichinelle , ένας χαρακτήρα από την ιταλική commedia dell'arte.
Το 1804 η επιτυχία ήταν τέτοια που εγκατέλειψε την οδοντιατρική εντελώς και έγινε επαγγελματίας κουκλοπαίκτης, δημιουργώντας δικά του σενάρια του αντλώντας ιστορίες από τις ανησυχίες της εργατικής τάξης και αυτοσχεδιάζοντας με τις ειδήσεις της ημέρας. Ανέπτυξε χαρακτήρες πιο κοντά στην καθημερινή ζωή της Λυών , πρώτα τον Gnafron, έναν μπεκρή τσαγκάρη, και το 1808 τον Guignol.
Προστέθηκαν η Madelon γυναίκα του Guignol και ο χωροφύλακας Flageolet ακολούθησε σύντομα, αργότερα επιστρατεύτηκαν και άλλοι ήρωες για τις ανάγκες των έργων .Ο Guignol έπαιζε το ρόλους όπως μικρέμπορος, μαραγκός, τσαγκάρης, ή άνεργος και άλλα επαγγέλματα .
Εμφανιζόταν παντρεμένος ,χωρισμένος ,ερωτευμένος κλπ. αυτό που παραμένει πάντα σταθερό είναι η φτώχεια του, αλλά το πιο σημαντικό το καλό χιούμορ του και η αίσθηση του για δικαιοσύνη.
Η χρήση στα γαλλικά του "Guignol» ως μια προσβολή που σημαίνει «γελωτοποιός» είναι μια περίεργη κακή χρήση της λέξης, γιατι ο Guignol είναι έξυπνος, θαρραλέος και γενναιόδωρος. Αναπόφευκτη δε πάντα η νίκη του και ο θρίαμβος του καλού εναντίον του κακού.Δεκαέξι από τα παιδιά και τα εγγόνια Mourguet συνεχίζουν την παράδοση του Guignol σήμερα.
Το αρχικό πνεύμα του σώζεται ακόμα στη γενέτειρά του, την Λυών, όπου και οι δύο παραδοσιακές και πρωτότυπες σύγχρονες θεατρικές σκηνές αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της τοπικής κουλτούρας. Εκτός από την κοινωνική σάτιρα του, το Guignol έχει καταστεί ένα σημαντικός προστάτης της τοπικής διαλέκτου, parler Lyonnais .
Όπως καταλαβαίνεται λόγο ότι όλα αυτά συνέβησαν το 1800 περίπου έχουν επηρεάσει κατά πολύ το ελληνικό κουκλοθέατρο και το Ελληνικό θέατρο σκιών στην θεματολογία του.
Τα ονόματα Πασχάλης ,Καζανόβας (πατέρας και γιος) παραπέμπουν σε Ιταλική ρίζα και αργότερα ο Περικλέτος πιθανόν στο Ελληνοπρεπέστατο Περικλή.
Στην Πάτρα εμφανίστηκε κουκλοθέατρο το 1898με τον ανδρικελοπαικτη Χαρίλαο Πατέντα και αργότερα το 1910 ο ανδρεικελοπαικτης Χρηστός Κουνιτσιωτης(πιθανόν να υπήρχαν και πιο νωρίς παρόμοιες παραστασεις αλλά δεν αναφέρονται στις εφημερίδες της εποχης) .
Από τους τελευταίους μεγάλους ανδρικελοπαικτες στην Πάτρα ξεχωρίζουν ο Ντίνος Χριστόπουλος (αδελφός του θεατρώνη Πίνδαρου )και ο αξεπέραστος Σωτήρης Ασπιωτης.
Κοινοποιήστε το στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου