Η μάχη του Γηροκομείου (2 Μαρτίου 1822) ήταν μια σημαντική μάχη, μεταξύ Ελλήνων επαναστατών και Τούρκων, στις αρχές του δεύτερου έτους της Επανάστασης του 21. Η μάχη δόθηκε κοντά στη Μονή Γηροκομείου Πατρών, εξ ου και η ονομασία της. Εκεί οι Έλληνες υπό τη γενική αρχηγία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και με άλλους οπλαρχηγούς όπως οι Δημήτρης Πλαπούτας και Γενναίος Κολοκοτρώνης, αμύνθηκαν εναντίον συνολικής δύναμης 8.000 Τούρκων υπό τους πασάδες Μεχμέτ Σαλίχ και Γιουσούφ, τους νίκησαν και τους έτρεψαν σε φυγή.
Κοινοποιήστε το στο Facebook
1 σχόλιο:
πατριώτες σαν τον Παλαιών Πατρών Γερμανό , δύσκολα ξαναγεννιούνται!
Αν δεν ήταν αυτός και οι άλλοι Μωραίτες πρόκριτοι Δεληγιαναίοι, Ζαιμαίοι, Λονταίοι, Παπατσώναι, Κρεβατάδες, Μπερούκαι, Μαυρομιχάλαι,Χριστόπουλοι, Βιλαεταίοι, Σισιναίοι,δεσπόται σαν τον Κερνίτσης, έλους, κλπ δεν θα γινόταν η επανάσταση!
Σιγά μην έκανε ο Κολοκοτρώνης, με τον υπηρέτη του τον Μήτρο, που ήρθε από την Ζάκυνθο!
Και στη μάχη του Γηροκομείου , αν δεν ήταν ο Δεληγιάννης με τον Ζαίμη να διευθύνουν , την ώρα που ο Κολοκοτρώνης μαστίγωνε τους Δημητσανίτες, που είχε έχθρα από το 1806, δεν θα κέρδιζαν την μάχη οι Έλληνες!
Και αν δεν είχε αναγκαστεί ο Κανέλλος με το σώμα του να φύγει και να πάει στο Πέτα , η πολιορκία των Πατρών θα είχε αποτέλεσμα και θα είχαν συνθηκολογήσει οι αρβανίτες και οι Λαλαίοι, ας ήταν ικανός ο Γιουσούφ ΄σερασλης!
Αυτή είναι η αλήθεια την οποία πολεμάτε μέχρι σήμερα , γφιατί δεν μπορείτε να δεχθείτε ότι η πατρίδα σώζετε , όταν δώσουν το παράδειγμα οι άρχοντες!
Ποιοί άρχοντες θα δώσουν σήμερα το παράδειγμα?
Ο Κόκκαλης ή ο Μπόμπολας , που ότι περιουσία έκαναν την έκαναν από το κράτος?
Τιμή και δόξα στους άρχοντες Μωραίτες και σε όσους σημερινούς βρεθούν να διώξουν το ψευτορωμαίικο, που μας έκατσε στο σβέρκο!
Δημοσίευση σχολίου