Ο Γκούφη ,Goofy

Ο Γκούφυ (αγγλ. Goofy) είναι δημοφιλής ήρωας των κινουμένων σχεδίων των Walt Disney Pictures. Έχει μορφή σκύλου και είναι γκαφατζής και αδέξιος. Στην αμερικανική ονομασία (Goofy) η ετυμολογία είναι από το Goof, που σημαίνει ανόητος, και την κατάληξη -y. Είναι φίλος με τον Μίκυ Μάους. Οι δύο αυτοί φίλοι έχουν εμφανιστεί μαζί σε πολλές ταινίες όπως: Ο Μίκυ αστυνομικός και ο Γκούφυ βοηθός του Ο Μίκυ εναντίον του φοβερού ληστή της Δύσης Ο Μίκυ και ο Γκούφυ εγκέφαλος του αιώνα (1955)
Στην ταινία κινουμένων σχεδίων Mickey’s Revue (1932), στο πλήθος που παρακολουθούσε το σόου του Μίκυ υπήρχε και ένας περίεργος τύπος ο οποίος φαινόταν να διασκεδάζει τόσο ώστε να ενοχλεί, με τα γέλια του, τους υπόλοιπους θεατές. Αυτό έπεισε τους σχεδιαστές της Disney να μετατρέψουν τον χαζοχαρούμενο θ εατή σε ήρωα.
Αφού του έβγαλαν τα γυαλιά και το γενάκι, προκειμένου να είναι πιο συμπαθής, τον ονόμασαν Dippy Dawg, δηλαδή «Τρελό Σκύλο». Στην Disney ωστόσο, σύντομα άρχισαν να τον αποκαλούν «The Goof»... οπότε και έμεινε το όνομα Γκούφυ.


Ο σχεδιαστής που του έδωσε ζωή O Άρθουρ Μπάμπιτ (1907-1992), εξαίρετος γραφίστας και εκπαιδευτής των σχεδιαστών κινουμένων σχεδίων της Disney, ήταν βραδυκίνητος και καμπούριαζε ελαφρώς. Το ίδιο και ο Γκούφυ, και ενδεχομένως για το λόγο αυτό να ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε τις δυνατότητες του έως τότε παραγνωρισμένου ήρωα. Αφότου προσελήφθη από τα Studio Disney το 1932, σε διάστημα εννέα ετών ο Αρτ Μπάμπιτ δημιούργησε ήρωες που έμειναν στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων, από την Κακιά Βασίλισσα της ιστορίας «Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι» (1937) έως τον Τζεπέτο του «Πινόκιο» (1940), τα μικρά μανιτάρια που χορεύουν στην ταινία «Φαντασία» (1940) και τον πελαργό στο «Ντάμπο» (1941). Το 1941, εγκατέλειψε την Disney για να επιστρέψει πάλι μόνο από το 1946 έως το 1947, οπότε και αποφάσισε να μετατρέψει τον Γκούφυ σε κύριο πρωταγωνιστή και ηθοποιό τόσο ολοκληρωμένο όσο και διασκεδαστικό. Έτσι, τον έπλασε ως καρικατούρα των νευρώσεων του σύγχρονου ανθρώπου. Παρά ταύτα, έβαζε πάντα σε πρώτο πλάνο την ατάραχη ηρεμία του, καθώς όπως ο ίδιος ο Μπάμπιτ συνήθιζε να λέει στους γραφίστες μαθητές του: Ο Γκούφυ έχει μουσική στην καρδιά, παρότι παίζει αιωνίως την ίδια μελωδία, κι εγώ τον ακούω να τη σιγοτραγουδά ενόσω σκέφτεται ή εργάζεται.
Κοινοποιήστε το στο Facebook